“WAT JE UITSTRAALT, KRIJG JE WEER TERUG”
Johan Tingelaar (66, gepensioneerd buschauffeur)
In het Nationaal Bus Museum in Hoogezand praten buschauffeurs Kimberly de Graaf (20), John Roossien (41) en Johan Tingelaar (66, gepensioneerd buschauffeur) over het verleden, het heden en de toekomst van hun mooie beroep.
Terwijl het trio door het museum loopt, wil John van Johan weten hoe hij op de bus is begonnen. “Mijn vrouw zei destijds dat het tijd werd dat ik serieus geld ging verdienen en een paar weken later reed ik op de bus. Ik heb er geen moment spijt van gehad, want het is een prachtig beroep.” Johans ogen glinsteren ineens: de rode DAF bus roept herinneringen op. “In zo’n bus reed ik in 1988 één van mijn eerste ritten. Dat ging toen heel anders dan tegenwoordig. Voordat ik mocht rijden, moest ik de buslijn handmatig instellen en zette ik mijn geldbak met strippenkaarten klaar.”
Terwijl Johan over vroeger vertelt, kruipt ook John achter het stuur van de oude DAF. “Geweldig!” roept hij uit. Johan ziet John worstelen met het instellen van de chauffeursstoel. “In die tijd kon dat nog niet,” reageert hij.
“Je begrijpt dat het toen heel wat minder gesteld was met de ruggen van de buschauffeurs. Gelukkig hebben jullie nu meer comfort, maar ik wil jullie meegeven om op het eindpunt altijd even achter het stuur weg te stappen en te bewegen.”
Kimberly luistert aandachtig naar de verhalen van Johan en neemt zelf ook plaats op de chauffeursstoel. “Ik denk dat ik in de juiste tijd op de bus ben begonnen.” lacht ze. “Ik vind deze oude bussen erg mooi, maar persoonlijk vind ik de uitstraling en het comfort van de Ebusco en VDL veel beter. De stoelen zijn een stuk aangenamer, de reiziger kan pinnen en z’n telefoon opladen: ze zijn van alle gemakken voorzien.”
John wijst naar een stopknop die wel erg hoog zit. “Perfect!” roept Kimberly. “Dat is het voordeel van deze oude bus, want in veel huidige bussen zitten de stopknoppen te laag. Het komt dan ook regelmatig voor dat de reiziger per ongeluk met z’n knie de stopknop indrukt en je vervolgens bij elke halte moet stoppen.” Van Kimberly en John mogen de stopknoppen in de bus weer op dezelfde plek als waar ze in 1988 zaten.
Johan wil graag van Kimberly en John weten hoe zij buschauffeurs zijn geworden. “Het zit in mijn bloed.” antwoordt Kimberly. “Mijn moeder is buschauffeur en als kind reisde ik vaak met haar mee. Ik vond het erg leuk en kreeg vorig jaar de kans om via een BBL-opleiding mijn busrijbewijs te halen.” John rijdt nu acht jaar op de bus. “Ik werkte in de verkoop en wilde na elf jaar iets compleet anders doen. Ik hoorde dat ze bij Qbuzz buschauffeurs zochten. Had ik het maar tien jaar eerder gedaan, want ik vind het werk geweldig!”
Tegen het einde van de middag weten Kimberly en John volgens Johan alles wat ze moeten weten voor een succesvolle carrière op de bus. “Het doet me goed om zowel Kimberly als John gemotiveerd te zien. Zelf ben ik ook nog steeds enthousiast over mijn werk. Ik sluit deze dag dan ook af met nog één wijze raad: wat je uitstraalt achter het stuur krijg je weer terug.”
“Gelukkig hebben jullie nu meer comfort, maar ik wil jullie meegeven om op het eindpunt altijd even achter het stuur weg te stappen en te bewegen.”
Zie jij jezelf ook achter het stuur?
Als buschauffeur ervaar je vrijheid en zelfstandigheid. Je begroet je passagiers en brengt ze veilig naar hun bestemming. Het is mensenwerk, waarbij je sociale vaardigheden goed van pas komen.
Qbuzz heeft een praktijkopleiding waarbij je in één jaar opgeleid wordt tot buschauffeur met een mbo-niveau 2 diploma. Voordat je aan het traject begint, haal je alvast je busrijbewijs. De opleiding is een combinatie van school en rijden op de bus.